„Potrafię” , „Zrobię to„ - pozytywne afirmacje, według powszechnej opinii podnoszą samoocenę, poprawiają nastrój.
Czy zawsze są lekiem na to całe zło?
Czy na pewno są bezpieczne i pozytywnie skuteczne dla wszystkich?
Czy pozytywne afirmacje mogą komuś zaszkodzić?
Czy pozytywne afirmacje mogą komuś zaszkodzić?
Ktoś kiedyś zapytał mnie "Dlaczego czuję się gorzej po powtarzaniu afirmacji ?".
"Niemożliwe, powtarzaj więcej. Ludziom pomaga to i Tobie pomoże" - chciałoby się poradzić. Ale czy aby na pewno?
Okazuje się, że nie jest to takie oczywiste jak by się mogło wydawać.
10000 razy słysząc "mogą tylko pomóc" z ust autorytetów, staje się to najprawdziwszą społeczną prawdą. Są nawet serwowane jak słodki deser na terapiach poważnych psychoterapeutów. Ale jak nadmiar kalorii tak afirmacje mogą zaszkodzić. Kogo? Kiedy?
Afirmacje nie trafią w cel, kiedy Twoją nadrzędną motywacją nie jest podnoszenie własnej wartości.
Ludzie z niską samooceną często czują się stabilniej i bezpieczniej, kiedy zewnętrzny i wewnętrzny świat potwierdza głęboko utrwalone w dzieciństwie przekonanie o sobie. Takie osoby potrzebują nade wszystko spójności i zgodności pomiędzy własnym przekonaniem (ich prawdą absolutną), a nowymi nadchodzącymi informacjami o sobie, także w formie afirmacji. Bronią się podświadomie przed "nieprawdą" na swój temat.Uwierzenie w pozytywną afirmację jest bardziej niebezpieczne niż stałość. Constans utwierdza się w przekonaniu, że znasz siebie dobrze i wiesz na co Cię stać. Kiedyś podświadomość mojego znajomego powiedziała do mnie jego ustami "Nie chcę zmian, boję się, że w to uwierzę". Lepsze złe, bo znane. Dlatego właśnie podświadomość rani Ciebie i sabotuje każdą próbę wyrwania się.
Sukces powstaje z percepcyjnej wizji wyobrażeń (w tym afirmacji).
Optymizm to droga do Sukcesu. Tak, to prawda. Ale jeśli tylko zauważysz, że pozytywne afirmacje nie działają na Ciebie tak jak byś chciał albo wręcz czujesz po nich gorzki smak ustach to znak, że Twoja podświadomość jest ciągle Twoim wrogiem, nie tzw. "źli ludzie". To Twoja podświadomość blokuje Ci dostęp do dobrej zmiany wybierając za Ciebie tzw. "wyuczoną bezradność" czy wręcz depresję, nazywając ją chorobą, jako mniejsze zło. Tym samym zbiera Ci szansę odbicia się w kierunku Twojej najlepszej strony JA. Tutaj nawet sam Seligman ze swoją psychologią pozytywną Cię z tego nie ruszy.
Co zatem robić? Afirmacje to genialna rzecz. Ale aby mogły pokazać swoją cudownie magiczną moc i niosły ię w górę musisz uśpić tego podstępnego strażnika stałości i bezruchu poziomu własnej wartości, trzymającego w stalowym uścisku jak pająk w sidłach.
To recepta na ruszenie tego wielkiego, ciężkiego koła młyńskiego, które dopiero wtedy, jak mąkę we młynie, zetrze w pył niewiarę we własne siły.
To dopiero ma sens !
wszystko pięknie ale jak go uśpić?
OdpowiedzUsuńKogo on chce usypiać? Qrczę to już bardziej skomplikowane..Stoję przed lustrem i powtarzam sobie w kółko:-jakaś ty śliczna a tak naprawdę szkarada niemiłosierna..i wcale lepiej się przez to nie czuję,nic mi to nie da. Lepiej iść do fryzjera,schudnąć..Albo powtarzanie że wszystko potrafię..może na krótką chwilę działa..Ale przecież człowiek tak naprawdę sam siebie nie zna,nie wie na co byłoby go stać w jakiejś skrajnej sytuacji życiowej,losowej..A wiem że nikt do końca nie zna swoich możliwości. Ten który wciąż powtarza że potrafi wszystko może nagle się pogubić i okaże się że nie potrafi poradzić sobie z najprostszą nawet rzeczą..A ktoś kto myśli że nie stać go na więcej niż naprawdę potrafi okazuje się być niezniszczalnym mocarzem..i sam jest tym zdziwiony..Afirmacja afirmacją,świadomość świadomością..Człowiek odkrywa swoją siłę albo niemoc w sytuacjach patowych. Nie wiem czy ja tak do końca zrozumiałam sens..Trudno,jak nie.. to jutro powtórka z rozrywki. Amen.
OdpowiedzUsuńBardzo dobrze zrozumiałaś :-) Dziękuję za ciekawy komentarz. Pozdrawiam Darek
OdpowiedzUsuńno tak, czyli ciagły pat to najwyższa siła wraz z najwyższą słabością i to dopiero Siła.... :)
OdpowiedzUsuń